Gedachtegangen, Blogs en Schrijfsels

Stoppen

Wat als we eens zouden stoppen?
Wat als wij als hoogbegaafden eens zouden stoppen met schoppen tegen de wereld? Als we stoppen met boos zijn op anderen die ons niet begrijpen? Als we zouden stoppen iets te willen wat er niet is?
Wat een rust zou dat geven….

Deze zucht komt voort uit verschillende gelijksoortige vragen die voorbijkomen in enkele van de facebookgroepen over hoogbegaafdheid waar ik lid van ben. Steeds opnieuw wordt daarin de vraag gesteld waarom de wereld ons niet begrijpt, geen antwoord geeft op onze vragen, niet accepteert wie wij zijn. Velen reply’s met verontwaardigde uitspraken en bijval volgen.
Zelf worstel ik daar natuurlijk ook mee en raak ik er regelmatig in verzeild. Maar in mijn heldere momenten weet ik donders goed hoe het in elkaar zit.

Het is al meer dan 15 jaar een eye-opener voor mijn cliënten wanneer ik ze laat zien dat wij als hoogbegaafden de mensen om ons heen, die niet van hetzelfde kaliber zijn, bij voortduring overvragen. Het lijkt wel alsof wij daar een blinde vlek hebben. Alsof we dat, als hoogbegaafden, zelf niet kunnen zien, tot we er uitdrukkelijk op gewezen worden.

Als we eerlijk zijn en de dingen durven benoemen zoals ze zijn dan is het niet zo dat ‘zij’ (de niet-hoogbegaafden) niet willen, het is zo dat ‘zij’ werkelijk niet kunnen. Je vraagt van iemand die minder weet, kan, ziet en voelt, dan jij, om op jouw level te komen. Alsof je een kleuter vraagt zich te gedragen als een tiener, een brugklasser te zijn als een bovenbouwer.

Dat dit verschil er is, daar kunnen we van beide kanten weinig anders aan doen dan dat van elkaar te accepteren en te respecteren. Heb compassie voor elkaar. Duw en trek niet aan elkaar, wat alleen maar leidt tot veel frustratie aan alle kanten, maar leer elkaar begrijpen.

Wil je meer, diepgaander en verder? Kijk dan op je eigen level en omhoog, niet omlaag. Eigenlijk heel logisch….

Als antwoord wordt er door hoogbegaafden vaak gedaan alsof wij, als hoogbegaafden, iets hebben wat apart is. Vrijwillig plakken hoogbegaafden zich het stempel op dat ze een soort van gehandicapt zijn. Ze hebben een ander brein en daar kunnen zij toch niets aan doen?
Het lijkt een mooie oplossing maar dat is het niet. Je hebt geen handicap en het ligt zeker niet alleen aan je hersenen. Het verschil zit in je hele wezen, je hele zijn.
Niet-hoogbegaafden halen opgelucht adem omdat ze er niks mee hoeven, jij mankeert immers iets, jij bent gehandicapt! Maar dat is niet de oplossing. Je bent in het werkelijke leven ook niet gehandicapt omdat je een andere taal spreekt. Want op dat niveau ligt het. Als hoogbegaafde spreek je een andere taal, heb je een andere lichaamsbouw, maar je bent net zo goed een volledig mens als ieder ander.

We moeten werkelijk leren begrijpen dat het leven heel anders in elkaar zit dan dat we nu hebben leren denken. We moeten allemaal leren accepteren dat we verschillend zijn maar wel gelijkwaardig. Iemand accepteren moet niet gekoppeld zijn aan een handicap, een andere lichaamsbouw of de taal die je spreekt. Iedereen op deze aardbol heeft zijn eigen eigenschappen maar we zijn allemaal gelijkwaardig.

Hoogbegaafden zouden wakker moeten worden. Gaan zien welke positie zij innemen in de ‘Scheme of things’. Zij worden geboren met zo’n beetje de hoogste graad van ontwikkeling die er te bereiken is op deze aarde. Hoe kan dat? Waarom is dat? Wat moeten ze hier mee? Moeten ze hier überhaupt iets mee?

Je moet niks, maar het zou handig zijn als je gaat zien dat je een bepaalde rol hebt. Het bestaan hier op aarde is niet toevallig en jij hebt niet toevallig dit ontwikkelingsniveau. Wij moeten leren dat wij in de positie van Mentor verkeren en daarmee aan de slag gaan. Een goede mentor behandelt zijn leerlingen met respect en aandacht. Een goede mentor is zich bewust van de ongelijke positie maar heeft als doel het beste uit de ander naar boven te halen. Hij is coach, docent, begeleider, luisterend oor, verhalenverteller, een voorbeeld. Hij begrijpt, hij overziet, hij stuurt bij, hij draagt nieuwe kennis aan.

Denk eens terug aan je allerbeste leraar, wat was het dat je zo goed vond aan hem? Of haar, natuurlijk.

Het is de bedoeling dat wij, als hoogbegaafden, wakker worden en milder worden richting de wereld om ons heen. Degenen die dat willen bij de hand nemen, en laten zien wat er nog meer te leren valt. En degenen die nog niet willen laat je daar waar ze zijn en wacht rustig tot ze er aan toe zijn om meer te leren. Daarbij weet een goede mentor dat er ook voor hemzelf nog heel veel te leren valt. Hoe meer je weet, hoe beter je weet en beseft dat er, altijd, nog heel veel te leren valt…

Esther-Marieke Dekens © 2020